Τμήμα ειδωλίου που απεικονίζει προτομή, ίσως αιγύπτιου ιερέα. Βρέθηκε το 2003 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι ΝΜΑ 94. Είναι κατασκευασμένο από δύο μήτρες και σώζει ίχνη λευκού χρώματος στα μαλλιά και στα φρύδια.

Η μορφή έχει ολοστρόγγυλο πρόσωπο και πολύ ψηλό, καμπυλωτό μέτωπο. Έχει μεγάλα, αμυγδαλωτά μάτια και τοξωτά φρύδια, αποδοσμένα με κάθετες χαρακτές γραμμούλες. Η περιοχή γύρω από το στόμα, με τα πολύ σαρκώδη χείλη και την φαρδιά, πλακουτσωτή μύτη, είναι επίπεδη.

Πάνω από το μέτωπο τα μαλλιά μοιάζουν ξυρισμένα, ενώ στο πίσω μέρος είναι πολύ κοντά και αποδίδονται με μικρές εγκοπές. Στην κορυφή του κεφαλιού σχηματίζεται μία «στεφάνη» από κάθετες μικρές χαράξεις. Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και η ιδιότυπη κόμμωση παραπέμπουν σε μορφές αιγύπτιων ιερέων ή Αφρικανών.

Το σώμα είναι γυμνό, με καμπύλους ώμους και πλαδαρά στήθη με στρογγυλό βαθούλωμα ανάμεσα και , θηλές αποδοσμένες με χαρακτούς κύκλους. Κάτω από το στέρνο, δύο λοξές αυλακώσεις χωρίζουν την θωρακική κοιλότητα. Η ράχη πίσω δεν έχει λεπτομέρειες. Σώζεται μια οπή εξαερισμού στη δεξιά ωμοπλάτη. Χαμηλότερα σώζεται οριζόντια αυλάκωση που θα διαχώριζε την προτομή από την κυλινδρική της βάση.